İnsanın eyleyişte bulunmadan haz alma diye bir şey keşfetmesinin ve keşfettiği şeyin üzerine gitmesinin üzerinden yıllar geçmişti.
Evet, biliniyordu artık insan doymaz bir türdü ve onu eğlemek, onu meşgul etmek epeyce zordu. Ekran icat edileli de çok oluyordu. Ama ekran, başlangıçta insanların karşısına grup haline geçtikleri bir şeydi. Grup yani topluluk ise işi bozuyordu. Çünkü uyum, karşılıklı anlayış vesaire gibi son derece gereksiz şeyler gerektiriyordu. Bu yüzden işi bireyselleştirmeli, ekranı kişiye özgü hâle getirmeliydi. Dünyanın akıllı insanları da böyle yaptılar, ekranları kişiye özgü hâle getirdiler, her dünya insanının eline bir ekran verdiler ve dünyayı, kendini, istersen âlemi ve yani her neyi istiyorsan o şeyi buradan tek başına seyret çünkü sen biriciksin, sen özelsin dediler. Dünya insanları buna bayıldı zira kendini biricik hissetmek ne de güzel bir şeydi. Ama bu da başka bir sorun doğurdu, çünkü insan fıtratına uygun olmadığı için belki, tek başına iken çabuk sıkılıyordu. Eline tutuşturulan ekrana bakarken sıkılan insan için sıkıldığı an devreye girecek başka bir eğleyici gerekiyordu. Dünyanın akıllı insanları bunu da buldular biraz çalışıp. Ekranların içine başka bir ekran koydular ve onu da hemen insanlara sundular. Harika derecede süper oldu böyle olunca; artık ekrana bakan insan sıkılınca ekranın içindeki ekrana bakmaya başlıyordu. Sonra ondan sıkılınca, ekranın içindeki ekranın içindeki ekrana bakmaya başlıyordu. Sonra ondan da sıkılınca ekranın içindeki ekranın içindeki ekranın içindeki ekrana bakmaya başlıyordu. Sonra ondan da sıkılınca ekranın içindeki ekranın içindeki ekranın içindeki ekranın içindeki ekrana bakmaya başlıyordu. Sonra ondan da sıkılınca ekranın içindeki ekranın içindeki ekranın içindeki ekranın içindeki ekranın içindeki ekrana bakmaya başlıyordu. Sonra ondan da sıkılınca ekranın içindeki ekranın içindeki ekranın içindeki ekranın içindeki ekranın içindeki ekranın içindeki ekrana bakmaya başlıyordu. Sonra ondan da sıkılınca ekranın içindeki ekranın içindeki ekranın içindeki ekranın içindeki ekranın içindeki ekranın içindeki ekranın içindeki ekrana bakmaya başlıyordu.
Ben böyle sonsuza kadar devam edebilirim. Ama bence siz farklı bir şey yapın ve bu ekranı kapatın artık.
Bitti.
Evet, biliniyordu artık insan doymaz bir türdü ve onu eğlemek, onu meşgul etmek epeyce zordu. Ekran icat edileli de çok oluyordu. Ama ekran, başlangıçta insanların karşısına grup haline geçtikleri bir şeydi. Grup yani topluluk ise işi bozuyordu. Çünkü uyum, karşılıklı anlayış vesaire gibi son derece gereksiz şeyler gerektiriyordu. Bu yüzden işi bireyselleştirmeli, ekranı kişiye özgü hâle getirmeliydi. Dünyanın akıllı insanları da böyle yaptılar, ekranları kişiye özgü hâle getirdiler, her dünya insanının eline bir ekran verdiler ve dünyayı, kendini, istersen âlemi ve yani her neyi istiyorsan o şeyi buradan tek başına seyret çünkü sen biriciksin, sen özelsin dediler. Dünya insanları buna bayıldı zira kendini biricik hissetmek ne de güzel bir şeydi. Ama bu da başka bir sorun doğurdu, çünkü insan fıtratına uygun olmadığı için belki, tek başına iken çabuk sıkılıyordu. Eline tutuşturulan ekrana bakarken sıkılan insan için sıkıldığı an devreye girecek başka bir eğleyici gerekiyordu. Dünyanın akıllı insanları bunu da buldular biraz çalışıp. Ekranların içine başka bir ekran koydular ve onu da hemen insanlara sundular. Harika derecede süper oldu böyle olunca; artık ekrana bakan insan sıkılınca ekranın içindeki ekrana bakmaya başlıyordu. Sonra ondan sıkılınca, ekranın içindeki ekranın içindeki ekrana bakmaya başlıyordu. Sonra ondan da sıkılınca ekranın içindeki ekranın içindeki ekranın içindeki ekrana bakmaya başlıyordu. Sonra ondan da sıkılınca ekranın içindeki ekranın içindeki ekranın içindeki ekranın içindeki ekrana bakmaya başlıyordu. Sonra ondan da sıkılınca ekranın içindeki ekranın içindeki ekranın içindeki ekranın içindeki ekranın içindeki ekrana bakmaya başlıyordu. Sonra ondan da sıkılınca ekranın içindeki ekranın içindeki ekranın içindeki ekranın içindeki ekranın içindeki ekranın içindeki ekrana bakmaya başlıyordu. Sonra ondan da sıkılınca ekranın içindeki ekranın içindeki ekranın içindeki ekranın içindeki ekranın içindeki ekranın içindeki ekranın içindeki ekrana bakmaya başlıyordu.
Ben böyle sonsuza kadar devam edebilirim. Ama bence siz farklı bir şey yapın ve bu ekranı kapatın artık.
Bitti.